Bodhi
Mijn dansende vriend...
Wat doet het zeer
om niet meer samen te zijn.
Je bent nu bij Lady en Daisy
Weer vrij om te rennen en te dansen.
Jij was voor mij een droom hond
en de herinneringen zullen prachtig zijn.
Hoog op het duin zo vrij als een Husky hoort te zijn.
Daarom weten je baasjes dat je nu
je niet meer gevangen zit in je oude lichaam
weer gelukkig zult zijn.
Je zult altijd in ons hart blijven
mijn lieve wonder hond.
Wat doet het zeer
om niet meer samen te zijn.
Je bent nu bij Lady en Daisy
Weer vrij om te rennen en te dansen.
Jij was voor mij een droom hond
en de herinneringen zullen prachtig zijn.
Hoog op het duin zo vrij als een Husky hoort te zijn.
Daarom weten je baasjes dat je nu
je niet meer gevangen zit in je oude lichaam
weer gelukkig zult zijn.
Je zult altijd in ons hart blijven
mijn lieve wonder hond.
Bodhi komt uit een asiel in Brabant waar hij een halfjaar heeft vertoefd. Hij is er door de dierenbescherming gebracht, omdat de boeren het behoorlijk zat waren dat hij op hun kippen jaagde. Dit heeft hij vermoedelijk een jaar gedaan. In het asiel kon hij niet aarden en hongerde zichzelf uit. De mensen van het asiel deden hun best maar hij at al weken niet meer. Zo vonden we hem sterk vermagerd en diep ongelukkig. Na met hem gewandeld te hebben bleek hij heel angstig, maar bereid om zijn best te doen. Dus namen we hem mee naar huis.
Thuis bleek hij heel bang te zijn hij kroop tegen de muren op, maar buiten is duidelijk zijn terrein. Daar is hij heer en meester. We hebben alles uit de kast moeten halen om van Bodhi een leuke hond te maken, uiteindelijk is dat gelukt. Het eerste dat we deden was lopen, lopen en nog eens lopen, daarna met een lange lijn naar het strand. Hij bleef altijd op gepaste afstand om weer een spurt te nemen naar het volgende avontuur. Met water zaten we dan te wachten, want van al dat rennen krijg je dorst. Dat was het moment om hem te lijnen. Thuis had hij dan goed honger en gelukkig ging hij weer eten.
Ook de training was een verhaal apart "tanden kijken"probeer dat maar eens bij een hond die alle kanten opvliegt bij de eerste aanraking. Toch zat er vooruitgang in en na drie jaar elke zaterdag naar school is hij een voorbeeldige Husky geworden. Volgen en voet knuffelen en komen, hij kan het als de beste. Nu hebben we Bodhi 12 jaar, zijn wilde haren is hij "nu hij 14 jaar is" kwijt.
Bodhi droomd nu in zijn mand in de tuin zijn Husky dromen. En als ik zijn snuit zie met een intens tevreden uitdrukking, dan denk ik 'nee geen minuut heb ik spijt dat Bodhi bij ons is gekomen.
